क्षमूँ (क्षम्) सहने

  क्षाम्यति चक्षाम, चक्षमतुः, चक्षमिथ, चक्षन्थ, चक्षमिव, चक्षण्व) "म्वोश्च'' इति नत्वे णत्वम् ( क्षमिता, क्षन्ता क्षमिष्यति, क्षंस्यति क्षाम्यतु अक्षाम्यत् क्षाम्येत्, क्षम्यात् अक्षमत् चिक्षमिषति, चिक्षंसति चङ्क्षम्यते चङ्क्षन्ति क्षमयति अचिक्षमत् क्षमी क्षन्त्वा, क्षमित्वा, ) ऊदित्त्वादिड्विकल्पे वलादौ (क्षान्तः, क्षान्तिः,) "यस्य विभाषा'' "तितुत्र'' इति वेण्णिषेधः ( क्षमा ) इति षितो भौवादिकस्य अमुमपिकेचित् षितं पठन्ति, तदसत् तथा च स्वामी केचिदत्रापि क्षमूषिति षितं पठन्ति, तदसत् क्षमू सहन इति सभ्या' इति वर्धमानोऽपि क्षमेर्दैवादिकस्याननुबन्धस्य क्षान्तिः स्यादेव' इति "अषितः क्षाम्यतेः क्षान्तिः क्षमूषः क्षमतेः क्षमा' इति देवपुरुषकारयोरपि 98

  - क्षाम्यति क्षमिता क्षन्ता अक्षमत् क्षमित्वा क्षान्त्वा क्षान्तिः क्षमूष् सहन इति भौवादिकस्य दोषं क्षमते अक्षमिष्ट अक्षंस्त क्षमेति (23) 100