अवँ (अव्) गतौ

  ( अवति आव आवतुअविता मा भवानवीत् अविविषति आवयति मा भवानविवत् ) क्किपि "ज्वरत्वर''इत्यादिनोठ् (ऊतिः) "ऊतियृति'' इतृयादिना क्तिनि निपात्यते स्त्रियां क्तिनि सिद्धे निपातनमुदात्तार्थम् (अविषः) "अविमह्मोष्टिषच्'' इति टिषचि टित्त्वात् स्त्रियाम् ( अविषी ऊनः ) "इण्सिञ्जिदीङुष्यविभ्यो नक्'' इति नकि कित्त्वादगुणत्म् ( ओम् ) "अवतेष्टिलोपश्च'' इति मन् तस्य चठिलोपः उठ् गुणः, (ओतुः) "सितनः'' इतृयादिना तुनि ऊठि गुणः, (कृष्णोतुः) [ ओत्वोष्ठयोः समासे वा ] इति वा पररूपम् अन्यदा "वृद्धिरेचि'' इति वृद्धिः ( अविः) इन्नितीन् अविरेव(अविकः) "अवेः कः'' इति स्वार्थे कप्रत्ययः ( अवनिः ) "अर्त्तिसृधृघम्यम्यशाविततॄभ्यो ऽनिः'' इत्यनिः, ( अवनी ) कृदिकारत्वात् ङीष् ( अवीः ) "अवितॄस्तॄतन्त्रिभ्यर्हः'' इति ईप्रत्ययः अव्यादय उदात्तेतो जयतिवर्जम् 592

  -अष्टादशार्थाः अवति ऊः, उवौ ऊतियूतिजूति (3367) इत्यूतिः साधुः सितनिगमि (उ0 170) इति तुन्-ओतुर्मार्जारः अवतेष्टिलोपश्च (उ0 1141) ओम् अर्तिसृधृधम्यशि (उ02103) इत्यनिः अवनिः इण सिदीङुष्यविभ्यो नक् (तु0 उ0 32) ऊनः अकितॄस्तृतन्त्रिभ्य ईः (उ0 3158) अवीः रजस्वला इन् (दश0 उ0 146) अविः अवटः अविनः 585-595

  - अवति ।अव ऊः, उवौ, उवः । अबिषः । ऊतिः ।। 600 ।।